Dalam farmakologi, perantaraan ialah sebatian yang disintesis daripada sebatian yang lebih ringkas, sering digunakan dalam sintesis seterusnya produk yang lebih kompleks, seperti bahan farmaseutikal aktif (API).
Perantaraan penting dalam pembangunan dan proses pembuatan ubat kerana ia memudahkan tindak balas kimia, mengurangkan kos, atau meningkatkan hasil bahan ubat. Perantaraan mungkin tidak mempunyai kesan terapeutik atau mungkin toksik dan oleh itu tidak sesuai untuk penggunaan manusia.
Perantaraan terbentuk semasa sintesis bahan mentah dan merupakan bahan yang mempunyai kesan terapeutik dalam ubat. API ialah komponen teras ubat dan menentukan kualiti, keselamatan dan keberkesanan ubat. API biasanya disintesis daripada bahan mentah atau sumber semula jadi dan menjalani ujian dan kelulusan yang ketat sebelum digunakan untuk kegunaan manusia.
Perbezaan utama antara perantaraan dan API ialah perantaraan ialah bahan prekursor yang menyumbang kepada penghasilan API, manakala API ialah bahan aktif yang secara langsung menyumbang kepada kesan terapeutik ubat. Struktur dan fungsi perantaraan adalah lebih ringkas dan kurang jelas, manakala bahan ubat mempunyai struktur dan aktiviti kimia yang kompleks dan spesifik. Perantara mempunyai lebih sedikit keperluan kawal selia dan jaminan kualiti, manakala API tertakluk pada piawaian kawal selia yang ketat dan kawalan kualiti.
Perantaraan digunakan secara meluas dalam pelbagai bidang dan industri seperti bahan kimia halus, bioteknologi, dan bahan kimia pertanian. Perantaraan juga sentiasa berkembang dan berkembang dengan kemunculan jenis baharu dan bentuk perantaraan baharu, seperti perantaraan kiral, perantaraan peptida, dsb.
Perantaraan adalah tulang belakang farmakologi moden kerana ia membolehkan sintesis dan pengeluaran API dan farmaseutikal. Perantaraan adalah kunci kepada penyederhanaan, penyeragaman dan inovasi dalam farmakologi, memberikan kualiti dan prestasi ubat yang lebih baik.
Masa siaran: Feb-28-2024